Verslag wedstrijd - 09

31 oktober 2015

Waalre VE1 - Tivoli VE1 2-8

Een historische wedstrijd

Het sportpark van Waalre was al bijna in het donker gehuld toen de cluboudsten van Waalre en Tivoli het tegen elkaar op moesten nemen. Een wedstrijd die normaliter op papier afgedaan kan worden, want buiten een of twee gelijke spelen was Waalre altijd de sterkste zowel thuis als uit. En als Stef en zelfs ondergetekende hun spullen mee moeten nemen, kun je wel spreken van een naderend spelertekort. De wedstrijd was ruim tien minuten oud toen er een schitterende steekpass van Mike z'n voet vertrok, Arno ontving hem en aarzelde geen moment en tekende binnenkant voet voor de 0-1. Precies vijf minuten later was Mike wederom de aangever. Zijn corner belandde bij de tweede paal op het hoofd van Ferry die de bal in de bovenhoek knikte: 0-2. Was Waalre vandaag minder dan anders, of speelden de Tivolianen de sterren van de hemel? De wedstrijd neigde naar die laatste keuze, want vijf minuten voor rust was ook de 0-3 een feit. Een vlugge counter kwam na een Cruijffiaanse buitenkant voet van Arno bij Hakan terecht en ook hij passeerde de doelman: 0-3. Nooit eerder was de voorsprong tegen Waalre bij de rust zo groot als vandaag. Het was dus zaak om Waalre niet snel terug in de wedstrijd te laten komen. Direct na rust gaf Mike dan ook het startschot voor waarschijnlijk de beste helft die ik ooit van de veteranen gezien heb. Met rechts tekende hij voor de 0-4. Kort daarna leverde Gijs de bal in en kon de Waalrese spits alvast voor de eretreffer tekenen: 1-4. Het ging deze helft snel met de doelpunten, want vijf minuten na de 1-4 waren er alweer drie doelpunten te noteren. De eerste was de 1-5. Vanaf de aftrap haalde Hakan de achterlijn en een voorzet op maat zorgde ervoor dat Mike weer met rechts doeltreffend kon zijn. De Tivolianen hadden Waalre ondertussen naar de slachtbank geleid en gingen vrolijk verder. Twee minuten later roste Hakan de bal vanuit de verdediging naar voren. Een kansloze trap zo leek het, maar Mike wist de twee verdedigers eruit te sprinten en schoot de bal onder de uitkomende doelman door: 1-6. Alles wat de Tivolianen vandaag aanraakte leek te veranderen in een doelpunt. De 1-7 was misschien wel het meest illustratief hiervoor. Een crosspass van Mike belandde bij Hakan iets achter de kruising van het strafschopgebied. Een onmogelijke hoek om uit te scoren normaal gesproken, maar wederom kon de keeper gaan vissen: 1-7. Zeven minuten voor tijd deed Waalre iets terug, eentje voor de statistieken dus. Een afstandschot was Bert te machtig: 2-7. Maar het slotakkoord vandaag was natuurlijk voor de Tivolianen. Een diepe bal van Arno kwam bij Tommy terecht en met zijn laatste krachten wist hij de bal over doelman te lepelen: 2-8. Daarna vond de scheidsrechter het welletjes. Een wedstrijd om niet snel te vergeten, zowel voor de Tivolianen niet als voor Waalre. Iedereen heeft het beste uit zichzelf weten te halen, dus het kan met recht een collectieve prestatie genoemd worden. Waalre gaf na afloop aan nog nooit zo dik te hebben verloren, een groter compliment kan je als team denk ik niet krijgen. Het lied Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht, en het applaus na afloop van de Waalrese spelers waren veelzeggend! De webryder, Marc van Hout